Ho, ho, ho…!

`n Éél wijs mens zee ooit: “Errefst is de échte Lente voor oew gedachtes”. Zo, ik docht da gij wa zee. Mar `t is wel waar, want saves, atter allééneg nog mar ondebaasjes lengst de gevels schuive en `n waterkouwe wind recht van `t Scheld de stad binne giert, dan zitte lekker werrem in oew zurregstoel.

Bietje bij bietje aan `t “bejaarde”. Dan denkt `n mens naar, niet te diep, mar toch. Zo docht opa gisterenavend aan kleinkind Noor die dees dage éémaal “in Sintereklaas” is. Gin jeugdzjoernaal wor t`r overgesloge, gin Studio Pepernoot gemist en `t kind frit allééneg nog mar taai-taai , schumkes en pepernote. Iets anders ga t`r nie mir in. (Ja, d`r UIT mar genogt!)

En dèèr oort dan tegeswoordeg (gelukkeg) ok VERKLEEJE bij. Nie mee zo`n verfroemeld Pietemutske uit 1951 net as vroeger, of `n kromme bezemsteel as staf voor de Sintereklaas, neeje keplete kinderkestuums worre d`r deur Alie-ekspres aan de deur afgeleverd. In kleurege pakskes, da weer wel.

En dan ken `t verkleeje beginne. `n Mijter kom d`as eerste uit de dòòs, dan `n deur Sjinese andjes andeg gevouwe mantel in de kleur van de Sjinese vlag en as leste leg t`r onderin `t pakket: `n uittrekbare gifgouwe plestieke staf. Opa is blij dattie kleureblind is. Voor `t kleinkind ken `t nie genogt zijn. Allééneg ontbrikt `r nog `n opblaas-schimmelpèèrd. Mar nouw breng ik meschient iemand op ideeje…

In `n mum van tijd lop `t meske n`as kind-Sint deur de kamer, sierlek wuivend naar alle poppe, pleemobielekes en naar opa die t`r `t zijne van denkt. Aan vroeger bevobbeld, toen ieder Berregs kulleke nog bang was om onder in de zak van Piet meegenome te worre naar Spanje. Of op z`n minst `n kirke bedreigd wier mee `n roei van takke n`en twijge.

Nouw niks mir van da d`lles. Piet is schòòngeveegd, z`n roei is nouw verbòòje wapebezit en de Sint zellef is `n ouwe suffege Sukkel, stijf as z`n eige staf. Da kredde van vus te veul suker snoepe. Da zien die goedgelòòvege jong nie, die ebbe enkelt òòg voor `t nuuwe spullegoedboek waar ge zo lekker alles uit ken knippe wa d`oew artje verlangt. En die lòòpe de kommende weke dus verkleed rond. Want verkleeje blef leuteg. Nouw as Sint of Piet, voor mijn part as pakskeszak en sebiet netuurlek mette Vastenavend. A`t mar nie as luidruchtege kersman is in zo`n overdreve Amerikaanse slee, want dan roept opa uit z`n zurregstoel: “Ho, ho, ho!” en kregt die indringer alsnog mette roei.