• Berregs
  • NL
Dees pagina is nie beschikbaar in 't Nederlands

Lat mar ange

Ik doen in stilte veul goei werrek. En, eerlek gezeed, praat ik dèèr liever nie over. Mar goed, wa mot, da mot. Ééne keer per jaar verlos ik de Geit van d`rre krans. Kek, onze n`Óóg`eid mag dan as `n gebraaie n`aan ponteficaal en Prinselek da ding rond de nek van da béést ange, mar wie aalt da zachjes rottende en grondeg stinkende ding `n maand later van diezellefde Geit d`r rug? Presies: d`n deze n`ier!

 

Nouw doen’k da nie mè tegezin. Zo vlak vóór de Kersemus, nét naar de vijfde kòòpzondag in december, aal ik `t traplirke n`uit de schuur. En uit m`n bonte verzameling geréédschap kies ik `n nijptang die nog ken nijpe, want `n paar jaar geleeje ad `n leutege leukerd de krans mee `n ouw fietsslot aan de Geit vastgeketend. Kek, da ken nie. Zo`n béést mot per slot van rekening ongebonde, frank en vrij op d`r Bléékveld kenne staan, zonder rotzooi rond d`r nek.


Dus liep ik op `n dòòie dinsdagmorrege mè m`n trapke naar `t Bléékveld. Dèèr wor `t spannend, want d`r legge dèèr òòpe mee verse bruine landmijne. Ge kiest dan één lijn, de kortste, regelrecht naar de Geit. Één stap verkeerd is `n middagske prefielzolepeutere. En agge dan bij die sokkel staat, motte gauw zijn. Trapke n`uit, nijptang in kontzak en kijke waar ge die krans beetpakt. (Ik eb `n paar jaar trug `s `n rotte ròòie paprika in m`n òòg g`ad, da nie nóg `s!) Dan kom `t lastegste: `t tille van die rotkrans óver d`ores van de Geit. Gek genogt ga d`t dèèr dikkels fout. Ik eb dan altijd `t gevoel da`k betrapt wor of zo. Datter ieder mement `n vent mee `n dubbellòòps jachtgeweer en `n roedel pitboels uit één van die klein uskes komt of zo. D`r gebeure gekkere dinge tegeswòòrdeg.


Mar deze keer ging alles goed. Gin fietser remde, gin mens of kwaaie n`ond te bekenne. Ondanks da, pakte n`ik tóch nog in `t snot van `n rotte prei. Tegelijk trok ik ok `n soppige kerstmannemuts van de Geit d`r kop. Tevreeje daalde n` ik de treekes af. En toen zag ik ze: `angslotjes! Wel tweejentwinteg aan onze bloedeige Geit d`r vóórpòòt! Ik greep naar m`n nijptang as Lukkie Luuk naar z`n pistool! Mar nét toen ik wilde nijpe, drong `t tot mijn deur: dì was gin verbalemondeg vandalisme, dì moes ÉCHTE LIEFDE zijn!


Bééld: wa wazeg/romanties. Stelleke komt op (kant Koremart), zij in `n witte gerdijnejurrek, ij in `n smoking van blauwekielestof. En onderwijl viole, veul viole. Zij et, `n geureg soepgroente-boeket omklemmend, allééneg mar òòg voor ‘EM. IJ, diep in AAR òòge verdrinkend (en dus nie kijkend waar t`ie lopt), leidt z`n geliefde naar de GEIT. Dèèr zuchte ze same diep en make dan same `n LIEFDESSLOT vast aan de vóórpòòt van de Geit. Nét as in Praag, Perijs of Barcelona. Viole! Romantiek op `t Bléékveld.! Ééweg zinge de bosse van Lievesberreg! Winde waaie n`om de rotse van de Kiek! Voor altijd in ons ‘utje in de Borreflietse Duintjes! Enz., enz..


Ik eb die slotjes dus late n`ange. En meschient vollege d`r méér, want da kredde mè zo`n motto as da van dees jaar. Allééneg oop ik wel dattie verse bruidegom onder z`n schoene gekeke n`et vóór dattie `t liefdesnesje binnestapte…