`t Was zo`n dòòje donderdag vóór de Vastenavend. Feitelek was t`r nie veul te be-leve n`in de stad. Dus ok nie “in de Brouwerij”. Bovedien adde mijne maat en ik gin bier gedronke, mar `n borreltje. Zo liepe me van de Mart naar uis. “Zumme n`eve bij `t Slik binnekijke?” vroog mijn kameraad. Tege zo`n voorstel zegde gin “Nee”, zeker nie toen t`r agelstééne begonne te valle n`as kefettie uit Spuit Ellef. Gek, ee, mar om dròòg te blijve, krupte gauw `t Slik in! Dèèr was `t gezelleg druk, want Merijns Vastenavend Veiling van Vastenavendspullekes was net verbij.

Toch ston t`r nog genogt uitgestald om `n verzamelèèr te late kwiele van verlange. Ik noem: Ellef Gebòòje-briefkes van ellef jaar trug, leut-neutbonnekes die gin moer meer wèèrd ware, stapels Vastenavendkrante, de verplichte veldtekes netuurlek, `n zakske vóóroorlogse kefettie uit de fééstzaal van Thalia, mar ok (en da was nuuwt voor mijn) geriesaikelde serpetienes! Ja, ge lees d`t goed: gebrukte serpetienes die ge gewòòn oppernuuwt weg kon gooie. As da gin toekomstdròòm is, dan weet ik `t ok nie.

En dan ware d`r de schilderije. Op oeveul vochtege en tochtege zolderkamertjes in Berrege zijn d`r artieste verbete bezeg om dì Féést der Fééste vast te legge n`in verref? Urelang zitte ze dèèr te zwoege op `n Narrekop die mar nie wil lijke om `r dan mar in godsnaam `n sukeladebruine Adjedant van te make. Ik bedoel mar.
En dan edde ok nog de échte Schatte. Nie van goud of klaterzillever, neeje spulle die gedroge zijn deur `n Bekend Persòòn. Liefst `n Prins. Zo e`k de slobkouse van Prins Warringa afgetikt zien worre n`op 444 euro.
En over Prinse gesproke: wiste da d`ielek jaar de Prins z`n eige neus doneert aan die Veiling? Nie z`n bloedeige neus netuurlek, da zouw gin gezicht zijn, mar de leutneus die t`ie et gekrege voor op `t Neuzebal. Da`s gin wasse neus, mar `n écht nuske-van-de-zallem, zeg mar. `n Draagbaar ding da liefst `t motto mee ellept uitdrage. As `n soort van uit`angbordje n`aan oew eige voorgevel zogezeed.

En dees jaar was da d`n flesse-opener mee aangeplakte snor en wenkbrauwe. Vraag me nie oeta ken…`t ken! Aan `t stiekske ing `n klein etiketje mee `t motto van dees jaar. Om misverstande en namaak te voorkomme.
Ik zag de nuuwe eigenèèr van die Prinseneus staan te glundere mè z`n aankòòp. (Voor de jongere lezers: ij ston te “sjaine” mèttie opener voor z`n kop.) Waarschijnlek is `t kleinood aangeschaft voor 2 euro bij de “Eksjen”, mar da gif nie. `t Ga d`ommes om `t GEVOEL wagge meenimt van de Vastenavend. En dan mak `t éémaal nie uit oe ge da doet: mè d`n schilderij wa nie wouw lukke of mè d`n opener-mè-d`n-snor. Want da GEVOEL, da wilde nie misse, voor gin prijs.