In direkte vlucht naar Illeversum
Òòge tijd om wa g`eime sluiers op te lichte die as winternevels rond de kommende Vastenavend ange: d`opname van `t NUUWE LIEDJE! Ge ziet: òòfdletters om daddet één van d`òògtepunte van `n Nuuwe Vastenavend is (ok mee òòfdletter).
Ik eb nét de lichjes van onze kerstbòòm ontstoke a`k buite te tuter oor van Daan die ons in z`n vliegmesjien naar Illeversum zal vliege. `n Gestròòmlijnde luukse n`oto vult onze straat en kameraad Jan zit al op de plek van de co-piloot. Mè z`n stok om eventuwéél de weg te kenne wijze.
Zo`n superdeluukse n`oto et echt alles: van bréédbééld roeteplenner tot vanuit de ruimte aangestuurde assiebakskes die “VOL!” roepe asse vol zijn. Gezagvoerder Daan klom aan boord en gelijk klonk t`r `n werrem-digitale vrouwenstem deur de kebiene: “Welkom aan boord voor `n direkte vlucht naar de studio in Hilversum.” “A…i (otomerrek) wenst u een aangename vlucht”. En inderdaad: eve later opende de A58 z`n eige n`as `n oneindege startbaan richting Randstad.
Al snel zate me n`op kruis-òògte en ik mot zegge: ok op m`n eige kruis-òògte voelde n`t leer lekker aan. Me keke nét onder `t wollekedek deur naar verbij schietende eksotiese plekke n`as Raamsdonksveer en Gorinchem. Af en toe `t Liedje neuriënd zouwe me de tijd wel deurkomme… dochte me.
Tot `r ter òògte van Utrecht allerlei lampkes ginge brande die zellefs piloot Daan nog nooit gezien ad. Angstege knipperlichjes die ge allééneg mar ziet atter wa loos is. Nouw ebbik da tuis ok wel `s mette kerstlampkes, mar `n schup tege de stekker doet dikkels wondere. Ier nie, want d`r was gin stekker en de kerstsfeer was gelijk verpest. Ik zag Jan z`n knokkels wit worre rond z`n stok. Ok Wally begon t`m te knijpe.
Gezagvoerder Daan bleef echter kallem as `n andschoen. `n Korte druk op `n stuurknopke daddet nog wél dee riep da A…i (otomerrek)-meske wir trug uit de wolleke. Kort en zakelek meldde Daan damme binnekort (over `n paar menute) `n nòòdlanding moeste gaan make n`op de vluchtstrook. Ik oorde de Zwarte Dòòs in `t andschoenekasje aanslaan. `t Meske n`in de wolleke bleef onbewoge, mar d`n oto begon te schuddele n`en te schokke as `n dansmerieke mè d` ekstasie. Één voor één viele de vitale dééle n`uit: navigasie, bumpercamera`s en jawel: d`assiebakke.
Één voor één keke me mekare n`aan. Kek, `t is éél stoer en leuteg om aan de tòòg te bewere “dagge wil sterreve voor de Vastenavend”, mar as de Leste Vangreel éél dicht naderbij komt, dan denkte allééneg mar: “Ga dì d`ons leste Liedje worre??” Gelukkeg zette Dappere Daan ons veileg aan de grond ter òògte van Ectoliterpaaltje 111.4 bij de afslag Houten.
`n Zucht van verlichting ontsnapte n`ons as `n lekke airbag van `t merrek A…i (otomerrek). Ok Daan keek opgelucht. De emelse engelestem van `t zellefde otomerrek wenste n`ons: “Welkom trug op Aarde”, of zoiets en ok dasse recht ullep zou sture. Ik kreeg `n viesiejoen van zo`n ouwerwetse wegewachter mè vleugeltjes op `n gele moterfiets. `n Soort van Reddende Engel van de Vluchtstrook.
Meelevende lezer, ik zal oe de rest bespare: oeme weggeslipt wiere, onze n`oto `n boesteraccu in z`n zieke lijf kreeg en oeme via de A..i (otomerrek)-geraazje `n andere n`oto krege om alsnog, en vus te laat netuurlek, de opnamestudio binne te valle.
En dèèr, mee de stoffeleke reste van `n bròòdje ardgekookt ei tusse n’ons tande, konde me nog nét de leste twee regels van `t Nuuwe Liedje meezinge. Agge sebiet goed luistert naar `t Ceedeeke, kun d`ons ore sputtere. Net as die rot A..i (otomerrek).
