ETTA NOG TOEKOMST ??
Dees jaar spesiejaal aandacht voor bekant-vergete Vastenavendberoepe die dreige te verdwijne in de deurdraaikollek van deze Tijd.
DÉÉL II: DE SPOELBAKDUIKER
`t Sla gelijk op oew asem. Die dikke chloorlucht in zwembad De Schellep.
Overal `t blekke rumoer van `n gròòt gallemend zwembad: badjuffrouwe mee kinderzwembandjes voor stembanden, gillende meskes en aankommende jonges die feitelek Tarzan wille zijn. En dèèr, aan de rand van `t Diepe, zien ik `m ange: SJEL WIT`AGE, bijnaam “D`n Duiker”. Wij late n`ons neve n`m in `t chloorwater zakke voor `n diepte-intervjoew.
SJEL: brandweerman in ruste, pliesiegent mè pesjoen, mar nog steeds aktief as SPOELBAKDUIKER. “Spoelbakduiker??”, oor ik oe denke. Jazeker wel, da beroep besta. Ooit `t buske van de “TAPWACHT”zien rijje? Aan `t stuur zit steevast SJEL, de SPOELBAKDUIKER.
IJ stik van wal: “Kek, amme sebiet weer messenalle n`aan de tòòg staan om onze goudgele rakkers te konsumere, staan me d`r feitelek nooit bij stil oeta bier lekker fris en fruiteg in ons glaske n`is beland.” “Zo`n bierglas mot vergimmes goed gespoeld zijn. Gin vege lippestift of vette krokettevingers, gin kleffe kefettie of korrels zaagsel.” “Neeje, da glas mot blinke n`as `n ondekulleke n`in de maneschijn!”
SJEL vertelt, al watertrappend, oetie te werrek gaat. In geure n`en kleure. Me zien `t vóór ons. “Da water in de spoelbak mot zuiver zijn, zo elder as `n belleke”. En dèèr edde netuurlek manne n`as de SJEL voor nòòdeg. Kek, dèèr zul d`m ebbe: zwart gummie duikerpak en dito duikbril en `n paar watervaste andschoene die ge eerder in `t Bravis-zieken’uis zouw verwachte bij de Afdééling Gynekologie. Zonder op of om te kijke duik t`ie in ieder kefee kop vooruit zó de spoelbak in! En die gummie-ande gaan mee. Kleine luchtbellekes borrele naar bove attie alle oeke n`en gate van de spoelbak onderzoekt. Z`n vingers friemele n`aan filters en rubbere afdichtringe. Niks ongaat `m Da kom vooral deur de sterreke glaze n in z`n duikbril. Attie eve n`omòòg kekt, kekte recht in d`òòge van `n diepzeemonster! IJ lacht nog méér bubbels naar bove. Dan komme die twee ande en eve later sta t`ie dan druppend neve n`oe .
“Oe bende gij SPOELBAKDUIKER geworre, SJEL?”, is mijn vraag. “Ach”, drupt`ie, “ik zat al op m`n 62e achter de geraniums naar m`n akwariejum te stare.” “Ééle dage lang”. “Toen kree`k inéés `n dee: oe zouw `t zijn om van d`n andere kant te kijke, as vis in da d`akwariejum!”
Mee `n ouwe brandweerduikbril zijn`k toen begonne duike n’ìn spoelbakke. “Eerst tot m`n middel, later éémaal kopke n`onder”. “Altijd mè zonder zwemvlieze, want da speert te veul.” “Dèèr wor zo``n kastelein nie vrolek van”. “Waar ze trouwes wél vrolek van worre n`is `n brandschòòne spoelbak a`k gewist zijn!”
“Komde op veul plekke, dees dage?” “Tja, wa d`is veul?” “Mar ik denk wel da`k in de mééste kefeekes vaste klant ben, ja.” “Zijn d`r ok plekke waar ge nie komt?” “Ja, die zijn d`r wel, mar nie veul.” “D`r is één plek waar ze spoele mee Franse sjampanje!” ( “Nee, ik noem gin name”). “Da ziede bekant nie en ik noom van schrik `n gròòte gullep van da kralekeswater.” `”`k Zijn goed weggekomme toen, ze moeste me zellefs op de kant ellepe!” “En ik weet allééneg nog daddik `n ééle nacht eb legge rijpe n`in `t Sint-Annastratje!”
