Gloria in excelsis deo
As vroeger bij ons tuis de kerststal weer uit z’n zolderse zomerslaap g’aald wier, mochte wij as kinders ‘t ééle goddeleke gezelschap mee uitstalle.
Allereerst ‘t stalleke zellef netuurlek, mee zo’n geel-stròòie dakske waar al ‘n bietje de mieter in zat. Meer ‘n soort van Oosters ‘òvenierskotje, zeg mar. Dan kwame één voor één d’òòfdrolspeulers tevoorschijn. Stuk voor stuk verpakt in ‘n ouwe krant van ellef maande n’oud.
D’n os en d’n ezel die mettere n’asem ‘t Kinneke Jezus werrem ielde. Dan ‘n andvolleke erders die wa d’onwenneg onderdak zochte in da d’erremoeieg kotje. Zullie schape bleve liever buite, da ware ze zo gewend.
En dan adde de échte sterre: Jozef en Maria. Maria zat geknield bij ‘t kribbeke (wa trouwes pas náár de Kersemus uitgepakt moch worre!) en Jozef ston t’r wa d’onnozel en betrapt neve. Ok de Drie Koninge bleve trouwes nog in de verpakking, die zouwe pas later uit d’r krant kruipe.
En dan kwam voor mijn onderuit de dòòs de ster van allemaal: d’n Emelse n’Engel die bove n’t stròòie dak moes komme te zweve mee ‘n lap wapperende tekst in z’n erreme. “GLORIA IN EXCELSIS DEO” ston t’r op z’n gipse banderol. Ginniemand wis watta betekende. Diejen Zwevende n’Engel duidelek wél, want ij keek t’r éél seriejeus bij. Nouw is “zweve”‘n bietje gròòt woord; ij ing gewòòn aan ‘n ijzerdradje aan de voorgevel van ‘t stalleke as ‘n soort van stichteleke lichtreclame.
Die kerststal is nie mir. Meschient bij ‘t “Klein ‘Uisoudelek Afval” terechtgekomme. D’erders zijn omgeschoold, de schapkes geruimd en de Drie Koninge diende as stoepkrijt. Allééneg Jozef en Maria en ‘t Kinneke Jezus ken’k nerreges mir vinde. Ik eb m’n eige suf gezocht op zolder. Tusse de tente , sleekes en koffers, zellefs tot onderin de karrenevalskist. Nerreges…
Mar meschient is da d’ok wel de bedoeling mee dees dage…
