• Berregs
  • NL
Dees pagina is nie beschikbaar in 't Nederlands

VAN `n BERREG NAAR BERREGE

`t Was d`n avend naar d`n Intocht. Onder `n gloriejeuze, strakblauwe n`emel was deur onze ròòd-witte n`Òòg`eid de stad innemend ingenome, leut verspreidend as kefettie uit Spuit Ellef. En `t vollek lengst de kant genoot. “Eindelek!”, konde van de gezichte leze, “eindelek wir leve n`in de brouwerij!” En zo trok Wannes op tot de Mart die tot de nok gevuld was mee zéér willege onderdane.


De rame van `t Stad`uis zwaaide n`ope, koppe leke oppernuuwt t’ontwake naar `n vuste lange en vuste diepe winterslaap en strooide bakkevol leut as konfettie naar buite.De stadssleutel wier greteg aanvaard deur onze nuuwe Prins en aan z`n ande konde zien dattie `m voolòòpeg nie mir los zouw late. Eve later rolde d`Ellef Gebòòje over de keikes van de Mart. Zo wiste me n`as Krabbe teminste persies waar me n`ons eige n`aan moeste n`ouwe. Amme mar t`ouwe gewist ware! Kunde aan `n klein jong vrage n`om te stoppe mè groeie, kunde aan `n mens vrage n`om te stoppe mee aseme? Kunde zowiets vrage? Me wilde leve, dweile, mekare wir zien en dichtbij voele. Gin anderalleve meter wier `t, meer anderalleve centimeter!


En in da positief gelaaje Parredijs liepe mijne maat en ik gelukzaleg rond, op zoek naar `n rusteg kefeeke. Da viel nog nie mee, tot mijne kameraad zee: “W a denkte van `t Groene Pèèrd?” “Mar da`s nie op de roete naar ‘uis”, zee ik zwakskes. Dus stoke me achterlengs Wana de Mart over, richting de Kerkstraat.


En alleverwege gebeurde n`t, in de schaduw van Wana zeg mar. Me liepe mee ons blaze gròòtseg in de lucht de Mart over en inéés stonne ze rommetom ons: zo`n zes Midden-Oostelijk uitziende manne. Toegegeve: mijne maat en ik schrokke, mar toen ik lachende glinsterogskes zag, wiste me datter niks aan d`and was.
Ze spronge naar onze blaze as kleine jong naar de flosj in de mallemeule. Naar mekare roepend in `n ondeurgrondeleke taal. Ik docht zellef plat-Borrefliets, mar `t ken ok van wijer weg gewist zijn.
Ik riep nog: “Nie Halal: verreke!” , mar ze liete n`n glaske bier zien en riepe: “Wij nie moslim, wij Yezidi`s!” “Uit Irak!” Toen viel ons op dasse zellefs ok minimaal verkleed ware. `n Ripke gerdijn en `n piepklei ròòi zaddoekske. `t Was duidelek: ze ware naar ier gekomme n`om mee te doen. Om leut t`ebbe, ver van `uis.


Toen me veul later deur `t Groene Pèèrd zellef naar buite gestampt ware, en ik neve m`n blaas tuis zat uit te puffe, gaf meneer Google `t antwoord waddik al die tijd in m`n `erinnering aan `t zoeke gewist was. Die Yezidi`s zijn in Irak bekant uitgemoord gewist. Mee duzende tegelijk zijn die mense deur IS de berreg Sinjar opgejoge. Wie nie kon vollege wier vermoord of as seksslaaf gevange genome. Keus: van dorst omkomme n`of vermoord worre. De manne n`op de Mart ware die dòòjedans gelukkeg ontspronge en nouw veileg in Nederland én ìn`t Krabbegat! Van d`n El naar `t Parredijs! Van `n Berreg naar Berrege, `t schil mar ééne letter, mar wá d`n wereld van verschil!