Kroefele
Ik neem aan dagge ALICE IN WONDERLAND kent. Ge wit wel, over da meske da deur `n spiegel stapte en zo terechtkwam in `n vreemd land. Nouw, zowiets makte n`ik fleeje week zaterdag ok mee…
Ik kuierde n`op m`n gemakske deur de winterse binnestad. `n Flauw zonneke scheen mè tegezin op winkelende Krabbe die al dage bezeg ware “de leste bodschappe” t`ale. En as vaneiges komde dan op de Mart terecht waar de jeugd van Berrege z`n eige op glad ijs begift. Jonges jage achter de meskes aan en die late d`r eige nét nie vange en ééle kleine jong kroefele wa rond achter `n plestieke pingwin as `n kuiketje n`achter `n moeder-kiep.
Ik moes zellef bij D’n Engel zijn en dèèr stapte n`ik eve later nie allééneg deur de voordeur, mar ok deur die tòòverspiegel van Alice zogezeed. Want in `t kefee stonne `n òòp mè dweile! Verkleed en wel! Ik keek nog `s voor alle zeker`eid achterom naar buite en inderdaad gloeide dèèr de lampkes van de ijsbaan, dus `t was écht rond de Nuuwejaar! Ik oefde m`n eige nie in m`n errem te knijpe, da dee zo`n dweil voor mijn. “Ei, zijde d`r ok wir bij?”,zee ze.
Ik was middenin de audisie voor de Tusse de Schuifdeure terechtgekomme! De spanning was dèèr om te snijje. Één voor één wiere wiere ze naar binne geroepe, de artieste, of zullie die da gère wouwe worre. Dan kwame ze voor `n zjurie die z`n best dee om nie streng te kijke, mar da onwillekeureg tóch dee.
“Wa gade doen?”, vroog de Voorzitter. En zo`n aankommende artiest mot dan vertelle wa. Zeg dan mar `s in `n paar woorde dagge `n stikleuteg liedje n`et watte zaal platlegt en datte Krabbe tot wijd naar Asselewoensdag nóg zinge. D`r zit dus mar één ding op: gewòòn late n`ore. Op `n te laag podiejum, mè knikkende knieje en slippende stembande.
En dan is dèèr gelukkeg Cees Simons mè z`n muzikale reddingsbrigade. In de Schellep emme die nie mir nòòdeg, mar bij D`n Engel des te meer. Die late n`oe nie spartele, neeje die ellepe n`oe mè gemak deur `t Diepe van zo`n audisie. Gedroge deur `n vangnet van toetse, snare en trommelstokskes rakte vaneiges aan `t end van oew voordrachje. “Sodeju!”, denkte dan, “da`s verbij en `t klonk volleges mijn lang nie slecht…!” Da d`adde gedocht! Zjurie-voorzitter Tuur tuurt stuurs voor z`n eige n`uit, wacht evekes teatraal en zegt dan: “Nóg `n keer, da ken béter!”
Ja, ge zul motte kroefele vóórdagge ken schaatse, da gel op `n ijsbaan, mar zéker ok op `t gladde podiejum van Tusse de Schuifdeure!
