Vuurke stoke!
"Ieder vuurke begin mè d`n vonkske” (Sjinese spreuk van Meester Foe Jong Hai)
Ellef-ellef leg awir achter ons en de pepernote vulle de vakke bij d`EMA….
As verzope katte stonne me rommetom de Geit. `n Sjaggerijnege november-rege dee z`n best om de
Krabbe van `t Bléékveldje weg te jage. Mar Krabbe kredde zómar nie van d`r plek. Ge kreg ze wel
nat, mar zeker nie uitgeblust! En da kom d`enkelt en alléén deur da VONKSKE.
Ik zag `t toen `t errepellòòf wier aangestoke bij De Draak: vonkske wier vuur! Ik zag `t in d`òòge van
die aankommende kullekes lengst de kant van de Mart. Mè d`één òòg keke ze naar de Prins en mè
d`t andere keke ze naar `n paar simbolies verklede meskes die dèèr toevalle-ekspes nèt neve stonde.
Vonkskes worre vuurkes, da d`ouwde ommes nie tege.
Ik zag da vonkske trug in de gloed van de fakkels die as onderd Olimpiese vure op weg ware naar `t
Bléékveldje. En dan nimde nie de kortste weg, neeje, dan pakte alle stratjes mee om da vuur `s
lekker tege n`al die ouwe Berregse geveltjes te zien glijje: geleg flakkerend en vus te gauw verbij.
Ik zag `t tusse de kouwe druppels deur bij de Geit zellef: `t vuurke da z`n eige nie lat dòòve, da
d`onder Sintereklaas en de Kersemus deur gewòòn ondergronds wijjer smeult om in `n steekvlam
wakker te schiete mè d`t Neuzebal.
En ik zag `t vanmiddag bij `n ouw vrouwke n`in `t Nuuwe ABG. Negeteg is ze en toen`k vertelde van
de Prins en z`n fakkels en al die deurwéékte Krabbe op da kleine stukske Parredijs op aarde wa wij `t
Bléékveldje noeme, toen zag ik in d`r ogskes persies da zellefde vonkske! Da lat z`n eige gewòòn nie blusse. Nooit nie!
