Kleine Sjaantje
Ik liep lest lengst `t Ofstratje toen mijn òòg viel op `n klein affiesjeke: Op vrijdag 26 febrewarie:`t KLEINE MENSE BAL! In de Kleine Zaal van de Gròòte Slok, ston t`r bij in kleine lettertjes. Kek, de Vastenavend is van ons ammaal: jong, oud, gròòt en klein. Mar ís da d`ok zo? Achter die affiesje zat éél Gròòt Lééd geplakt. Iederéén mè d`n art voelt da gelijk.
Dus ikke naar binne. Kleine kokette Katinka, vrong d`r eige deur de boxe n`t kefee in. En aan de tòòg, dèèr zat ze. Nie Katinka, mar Sjaantje en ze keek `n bietje mistròòsteg in `t diepe van d`r glaske. Ik zee: Ei Sjaantje!, want ik kende ze nog van vroeger. Stilte n`en `n zucht. Wa doeterop, meske?vroog ik en bestelde gelijk `n klein borreltje. Ach, zee ze, sebiet begin `t wir, die flauwekul! Ik zee: Mar da`s toch leuteg: Vastenavend! Ja, voor jullie mè d`oew lange lende, mar nie voor ons kleine mense! Toen viel mijne frang: Sjaantje ad da d`affiesje n`opg`ange!
En inééns zee ze fel: Mar nouw is `t genogt gewist, nouw emme schòòn genogt van da konte kijke! De leste keer da`k de Prins gezien eb, was in 1962, toen`k in `t kindervak ston mette Kinderkarreneval! Oow ja, da was `t jaar van OE LANGER, OE GEKKER, zee ik. Da d`a`k nie motte zegge. Fel keek ze me n`aan en ze beet: Ge mot `s voor de leut op oew knieje n`t kefee deur dweile, dán witte wa wij afzien! `t Zoutzuur droop van d`r kin. Ier klonk `n Gekwetste Ziel waar lange mense mè maat 44 op gestaan adde.
Oewel ik zellef maat 42 eb, voelde n`ik m`n eige ok wel `n bietje schuldeg. Oe dikkels ad ik nie, over zo`n kleine medemens leunend, bij de tòòg `n pilske besteld? En ik beloofde Sjaantje toen plechteg, mè m`n and op m`n art, da`k voortaan méér plek zouw make voor de-in-lengte-beperkte-medeKrab. Om mijn belofte te omlijste, klonk prompt Oow, kleine jodeljonge deur de tent. Sommege dinge zijn gin toeval, dèèr ellept Òòger`and.
Ik wouw Sjaantje, om `t `n klein bietje goed te make, `n werreme vredeskus geve names alle deurgeschote Krabbe. En toen ging ik in de fout. Ik zee: Blef mar op oew kruk zitte, anders ken `k `r nie bij! Wa d`ik toen naar m`n kop geslingerd kreeg, oef ik ier nie op te schrijve. Want da d`edde wel mettie kleine mense: ze zijn éél gauw op d`r teentjes getrapt!
