Ope dag in 't bouwkot

Mee éénege schroom kwam ik `t bouwkot binne. Ik bedoel: as mens mè twee lings ande, motte dèèr op oew telle passe. Ge zeg gauw wa verkeerds, za`k mar zegge. Nouw eb ik wel `s binne n`n dag `n nachkasje van IKEA in mekare gezet, wa nouw toch `n aardege perreplubak is, dus ik docht bij m`n eige: “Gáán mettie benaan!”

Ik liep tege n`n tjeptafeltje n`op mette tekening van de wage. En ik zag `t gelijk: deze wage wier verkeerd om gemakt! IJ ston achterstevore op z`n onderstel! Mijn techniese brein schoot recht in de versnelling en ik zee tege de bouwkotbaas: “Goed da`k `t op tijd zien ier!” “Oezo?”, zee t`ie. Ik zeg: “Agge die cardan-as nouw oppernuuwt uitlijnt en de stuurstange kruist zodatte wiele weer spore, dan edde kans dagge op de Mart komt!” IJ keek mijn aan of t`ie paverpol zag brande. Dus ging ik deur: “Agge de òòfdpop nouw monteert op dì freem ier en de iedroliek omzet op krachtstròòm, dan bleftie bewege én gif t`ie ok nog licht!” De man z`n mond viel ope. Andere bouwkotbewòòners schove naderbij. Vol vuur (ik zag m`n wage n`al de Mart opdraaie) sprong ik in `t binneste van `t stale gevaarte as Jonas in de Brabantse Walvis. “Kek!”, riep ik, “`t is feitelek éél simpel: ge vangt de vectorkrachte gewòòn op mee `n buitemaatse venturi en `n ekstra lateike om de boel te schore!” “Dagge da zéllef nie ziet!”

En da leste a`k nie motte zegge. De manne ielepe mijn dankbaar, mar `n bietje ard`andeg van de wage n`af en zette mijn op `n stoel. “Gelukkeg, `n pilske n`addik wel verdiend”, docht ik zo. Mar `t wier `n volle bus tjep die gulzeg uitgegote wier over mijn techniese knobbel en de rest van m`n zondagse pak.

Ik leg nouw langzaam uit te arde achterin da donkere kot en ik oop mar dasse me vinde vóór Wagetjes Kijke.