Óóge
De garderòòbe van De Stoelemat is feitelek `n soort niemandsland. `n Plek waar ge deur`ene mot om oew jas op t`ale, om deur naar buite te gaan, of om te gaan piese. Mar `t is ok `n soort van `angplek. Onder die trap die volleges mijn al sins 1973 nie mir gebrukt wor. Onder die trap is `t lekker ang-legge, agge puber zijt bevobbeld. De meide ebbe n`éél de middag mekare zitte bijschildere en de jonges ebbe diezellefde middag voor de spiegel stoer-doen staan te oefene. Saves op `t Neuzebal motte die dinge uitgeperbeerd worre. Onder die trap. En eerlek gezeed, meskes zijn dèèr veul en veul beter in. Mannekes kijke in die gròòte, efteg opgemakte oòge n`as jonge kenijntjes in`n paar aanstorremende koplampe. En dan oorde in `t verbijgaan zo`n meske n`in volle oorlogsbeschildering tege zo`n schuchter kulleke zegge: “Nouw genogt over mijn”. “Lat ons `t `s over jouw ebbe; wa vinde gij van mijn?”