Óóge

De garderòòbe van De Stoelemat is feitelek `n soort niemandsland.  `n Plek waar ge deur`ene mot om oew jas op t`ale, om deur naar buite te gaan, of om te gaan piese.  Mar `t is ok `n soort van `angplek.  Onder die trap die volleges mijn  al sins 1973 nie mir gebrukt wor.  Onder die trap is `t lekker ang-legge, agge puber zijt bevobbeld.  De meide ebbe n`éél de middag mekare zitte bijschildere en de jonges ebbe diezellefde middag voor de spiegel stoer-doen staan te oefene.  Saves op `t Neuzebal motte die dinge uitgeperbeerd worre.  Onder die trap.  En eerlek gezeed, meskes zijn dèèr veul en veul beter in.  Mannekes kijke in die gròòte, efteg opgemakte oòge n`as jonge kenijntjes in`n paar aanstorremende koplampe.  En dan oorde in `t verbijgaan zo`n meske n`in volle oorlogsbeschildering tege zo`n schuchter kulleke zegge: “Nouw genogt over mijn”.  “Lat ons `t `s over jouw ebbe; wa vinde gij van mijn?”