Kater

Gek genogt witte d`n anderen dag persies waar `t aan gelege n`et: aan da d`allerleste pilske  (“Allee, jong, nim nou mar!”),  da jong borreltje (“Ja, mar ik drink nooit gin jenever!”),  da witte wijntje (“Ik ken feitelek gin wijn vele”).  `t Is altijd de leste die oe de das omdoet.  En atte leut verbij is: die knetterende koppijn.  Of éél oew kop `n bouwkot is waar ze slijpe, schure, bonke n`en bore.  Dan beloofde plechteg van ze leve nie mir te drinke.  Nooit mir!   Dan kekte smorreges in de spiegel en dan denkte: “Ze zegge dagge zo oud zijt as dagge oeweige voelt…nouw, as dá zo is, zijn ík al zes jaar geleeje n`overleeje!”