Kater
Gek genogt witte d`n anderen dag persies waar `t aan gelege n`et: aan da d`allerleste pilske (“Allee, jong, nim nou mar!”), da jong borreltje (“Ja, mar ik drink nooit gin jenever!”), da witte wijntje (“Ik ken feitelek gin wijn vele”). `t Is altijd de leste die oe de das omdoet. En atte leut verbij is: die knetterende koppijn. Of éél oew kop `n bouwkot is waar ze slijpe, schure, bonke n`en bore. Dan beloofde plechteg van ze leve nie mir te drinke. Nooit mir! Dan kekte smorreges in de spiegel en dan denkte: “Ze zegge dagge zo oud zijt as dagge oeweige voelt…nouw, as dá zo is, zijn ík al zes jaar geleeje n`overleeje!”