Fuste weineg
Bij Jantje Rommel kijke de smoele al gazeg deur de rame, de dweilbulle-boetieks doen al goeie zake n`en ier en dèèr beginne de kasteleins al de schilderijkes van de mure t`ale. Òòge tijd dus om de stille `elde van de Vastenavend, die manne n`en vrouwe die achter de scherreme de leut voor `n ander mogelek make, om die `s `n kirke in `t (winter-)zonneke te zette. Òòge tijd om `s de schijnwerreper te richte n`op: de BIERWACHT!
Me draaje n`n rondje meej mè Joost. Joost Proost en dèèr wor nie meej gelache, want bierwachters zijn toegewijde mense die alles wete van fustdruk, tapvloei, schuimdek en temperetuurschommeling. Ik-docht-da-gij-wa-zee!
In `t eerste kefee worre me werrem ontvange. “Pilske, manne?”. Dan zegde gin nee. Meej `n goudblond glaske kijk ik oe Joost, tussedeur `n slokske nemend, volleerd as `n gienekolooog de ingewande van de tòòg bevoelt. “D`r mot kedèns te zien zijn, dan et de temperetuur persies de goeie kwalifikasiekoèffiesjent!” Ik knik mar zo`n bietje. Me neme d`r nog één. Ik voor de lekkerte, Joost om te kijke. “`t Kijkglas mot vol zijn”, orakelt ie wijer, “en dan verrekkes goed kijke n`of ge zwevende dééltjes ziet!” “Agge die ziet, zit `r iets nie goed, alles wijst dan op vuile leidinge.” Ik kijk éél goed en ik voel m`n eige n`onderand méér zweve dan die dééltjes! Òòge tijd dus om m`n eige leidinge deur te spoele. Joost sta d`al ongeduldeg te wachte:”Afknijpe”, roep t`ie, “me motte wijer!”
In `t tweede kefeeke is t`r net `n biljartwedstrijd aan de gang. Me motte n`eve wachte tot d`eerste ronde n`over is. Me krijge n`avast `n versgetapt potje bier. Ik kijk of ik zwevende dééltjes zien. Joost ok, zien ik. Die draai z`n glaske rond en bestelt `r nóg één. “Ik docht da`k wa zag...”,mompelt ie zachjes. “Let op”, oor ik de onverschrokke bierwachter fluistere, “nouw gaan me schuim-appe!” “Schuim is feitelek gewòòn lucht mè biergistbellekes, dus dan kunde verfijnder proeve!” “Lat oew tong `t werrek mar doen!” Verrèk, naar nóg `n glaske proef ik bier as voor d`n allereerste keer: `n verguld engeltje da zaleg rondjes fietst op m`n tong… Emels….
Ik weet echt nie mir persies oe me n`in `t leste kefeeke terecht zijn gekomme. In mijn oute kop blef ardnekkeg `t bééld steke van Joost die zowatte neve de tòòg parkeerde en mijn meesleurde deur allerlei borrelende en bubbelende leidinge. Onderwijl oorde n`ik miljoene zwevende biergistbellekes één voor één ontploffe in m`n kop. En toen zag ik nóg `n kop tusse die bellekes: de lachende kop van Joost Proost. “Proost!”, zee ik. “Ga d`t?”, zee t`ie. Ik pruttelde nog van: ”Lat mijn ier mar legge giste n`onder `t biljart” en toen wier `t zo donker as d`onderkant van `n nat bierviltje.
Ze zegge da Joost de Bierwacht mijn netje tuis et afgeleverd en nouw schrijf ik dì stukske, leggend op m`n sterrefbed. Meej `n stuk in m`n schuimkraag en `n gròòte, grijnzende kater aan m`n voetenend. Ieverans in `t Krabbegat rijdt Bierwachter Joost Proost wir waakzaam rond, onvermoeibaar bezeg mè buize n`en bellekes. En ik vin da zukke dappere mense te weineg waardering krijge. Fuste weineg…
