Spagettie mee zaagsel
Dì d`is `n resept. `n Leut-resept. Wa d`edde zowal nòòdeg?
Me neme n`n leuteg dweilkefeeke ter gròòtte van De Slok. Sprenkel dèèr wa merakels goeie muzekante n`in. Nie te veul, `n manneke n`of vier is meer as genogt. `t Ga d`ommes nie om `n òòp leve, `t ga d`om de zuivere smaak van de Berregse meziek.
En wa speule die smaakmakers dan? Italjaanse dweilmeziek! Van die lekkere meziek die ge in drukke Italjaanse fillems wel oort, zukke. En nouw nie recht roepe van: “Da ken toch nie bij ons in Berrege!” `t Ken wél en `t is nog stikleuteg ok. Da ken ammaal op `t gemaskerd Italjaans Bal “BALLO SALIVA”, op z`n Berregs: “`t Slijmbal”. `t Makt ommes nie uit wagge spult, mar OE ge da spult en da`s zo Berregs as de Peperbus.
Wa d`edde nog meer nòòdeg? Dweile. Gemaskerde dweile, want die ziede nie al te veul mir. En `n tema, `n aanleiding om weer `s wa d`andere bulle van `t zolder t`ale. Zo sting ik dèèr, op m`n Italjaanse juchtlere sluipers in m`n maffia-pak. Mè d`n maske netuurlek, want ge wit nooit wie ge tegekomt. Andere bulle make n`n ander mens van oe, da merrekte n`ik toen`k `n leuteg meske n`aan de bar benaderde. Nouw is mijn Italjaans beperkt tot de menukaart van Amore Mio, mar ik wouw `t toch `s perbere. `t Ga d`om de `ese stem en `t flééme. En `t werrekte! `t Werrekte!
Ongetwijfeld ielep mijn rijkelek geparfumeerde torso mee op da mement. Ik eesde in d`r oor: “Ciao bella, quattro stagione con carne?” Da leste “con carne” betekent “mè vléés” want ik wouw `t echt zwoel en pikant Italjaans late klinke. Zwiereg noom ik d`r meej de dansvloer op. Andere dweile weke achteruit. “Mia fromaggio” fluisterde n`ik mediterraan in d`r oor en gelijk zette `t combo van d`n Bes “Marina” in van Rocco `Andgranata. Zelde n`ebbik zó zaleg gedweild. Same zweefde me n over de Allepe naar `t Zuide, naar waar sebiet `t Voorjaar vandaan komt. Dweilend vergitte oeweige, wie ge zijt, ge vergit gewòòn de tijd. Oe laat is `t? 1524.
En wagge ok nie zul vergete, n`is de spagettie die deur die dweile gul wier gedééld. Spagettie op de muur, in oew jaszak, in de twaletgroep, in oew glaske, mar vooral: onder oew zole! Zellefs schuifele n`op Rocco ga dan nie Mediterraan soepel, mar moeizaam of ge deur de snééuw aan `t baggere bent. Keplete pizza`s edde onder oew pòòte n`ange! “Pizza Margherita, signore?” “Ja graag ober, mè wa d`ekstra bierviltjes asteblieft!”
En zo ston ik vanmorrege vroeg m`n Italjaanse sjoowstappers schòòn te steke mee `n plemuurmes. Ik oorde later dasse `n aantal dweile gewòònweg nie mir buite n`ebbe gekrege! Die legge dèèr nog denk. In `t zaagsel weg te dròòme van LA BELLA ITALIA in `t Ofstratje.
