Biep Biep
De bakfietsvader stoof vlotjes de Fortuinstraat in. En ij ad inderdaad geluk: VASTENAVEND VINTAGE, de Berregse dweilbullewinkel, ging nét ope. In de bakfiets zat `n klein kulleke kleumend `n robotpoppeke te omklemme. Z`n wolle wantjes ielepe nie veul tege de dreinende waterkouw. Ok z`n robotpoppeke makte zielege metale geluidjes. “`t Batterijke zal wel bekant op zijn”, docht ik. Da gol nie voor `t manneke zellef da d`as `n opgelaaje otomaatje naar vore drong. Vader kon t`m nog nét bij z`n kapesjonneke pakke.
Eve later stonne ze same middenin `t bulle-parredijs. “Ik wil `n robot-pak”, zee `t kulleke zellefverzekerd. Mar z`n vader ad duidelek opvoedkundege planne. “Eerst gaan me kijke voor `n kieltje!”, zee t`ie om tijd te winne. D`r inge d`r zo`n vieronderd in `t rek, netjes op maat. “Ik wil gin kieltje, ik wil `n pak net as m`n pop”, klonk `t otomaties.
“Witte wa?”, zee de vader triomfantelek, “me gaan `s kijke voor `n Steketee-pakske!” De mééste Berregse kullekes gaan dan overstag, want zo`n pliesiepak mee glittergalons en `n overdaad aan medallies is in `t Krabbegat voor de mééste jongeskes onweerstaanbaar. Bovedien madde soms, agge geluk et, `n endje meedweile mette échte Steketee. In d`n Intocht of zo.
`t Manneke bleef echter onbewoge en zee moesjankereg: “Ik wil net as m`n pop `n robot-pak!” “Steketee vin ik stom!” Ierdeur rakte de vlotte vader lichtgeprikkeld. IJ trok zeunlief wijer `t bulleparredijs in, waar de lere jasse n`in `t gelid inge. “Meschient ebbe z`n kindermaatje”, dochtie oopvol. Zeunlief begon nouw treitereg te trekke aan vaders mouw. Akke n`in `t zand, zeg mar. In dì geval: in de vaste vloerbedekking van VINTAGE VASTENAVEND.
Ok in d`etalaazje mee ellefduzend òòfddeksels was t`r gin robokop te vinde. Mar bij de maskes lag t`r iets watter op leek: `n ardplestieke Pleemebiel-kindermaske. “Is dì wa?”, vroog vader. Z`n geduld rakte nét zo rap op as `n bonneboekse n`in `n binnezak. “Neeje”, miepte n`t manneke, “da d `is gin robot, da`s zo`n stomme Pleemebiel, da`s voor beebies!” “Ik wil `n robot-pak, net as m`n pop!”
Ok bij vlotte, medèrne millennium-vaders kom t`r `n end aan `t geduld. IJ pakte z`n kind ouwerwets bij z`n lurreve en béénde kortaf de winkel uit. Toegegeve: `n bietje robot-achteg. Eve later zag ik `m verbete richting Mart rijje, `t jong brullend in de bak en da klonk nie as `n robot. Meer as `n Spuit-Ellef-jankwage.
