'n Teke van Bove...
De grijze gebouwe staan mee opgetrokke schouwers te kleume n`in de winterkouw. `t Bietje werremte datter nog is, zit in `t gelege licht da d`uit de ramkes van de ketiene naar buite valt. De grauwe lòòdse staan as verdwaalde olifante neve mekaar, nie te dicht, mar zeker nie te wijd. `n Kille tocht zoekt en vin ieder kierke, ieder gatje. Me zijn op `ALWANA, nét verbij kòòpsentrum De Zeeland, aan de rafelrand van de stad. ALWANA, waar de Vastenavend z`n zomerslaap slapt, waar alles wamme nie misse wille voor ons féést wor bewaard. Te slape n`is geleed, zeg mar.
Mar vandaag is t`r leve! `n Nerveuze spanning zoemt rond, want d`r is bezoek op komst: de KRO kom mè d`n cameraploeg naar `t Krabbegat! Zomar, éélemaal uit `t eilege Illeversum naar `t verre Brabant! Oe durreve ze.
En ze komme nie allééneg. Eve voor tiene draai d`n gròòte n`otobus mee nóg gròòtere letters “De KRO komt naar je toe!” op de zijkant, `t terrein op. Achter de ramkes verbaasde gezichte mee `n “Waar zijn we nou in vredesnaam beland”-uitdrukking.
Ik verwelkom deze Randstedelijke reizigers zoamme da d`ierzo gewend zijn: mee `n Schrobbelèrke. “Schrobbelaaj?”, klink `t eve later in de ketiene en al gauw doete Brabants-Boergondiese drank z`n werrek en galleme z`ammaal deur mekaar mee da snijende, schurende Randstad-aksent. `t Lijkent wel zo`n opgefokte tillevisiekwis of `n ouwerwets Berregs kiepekot.
De regisseur nim naar z`n tweede borreltje `t woord: “de briefing”. `n Soort Ellef Gebòòje, mar dan op z`n Ollands. Ik wor voorgesteld en eve later meegenome naar die otobus. Achterin blijkt `r `n keplete bjoetie-selon ingebouwd te zijn mee veul zwoele lampkes. De ijsbaan op de Mart zouw t`r bij verblééke. Zachte vrouwe`ande douwe mijn achterover `n luie legstoel in. Ik bied weineg weerstand. Vervolleges wor ik bepoeierd, besprenkeld en bestove mee ammaal ruukskes. Op `t lest stink ik as `n prijspoedel in Klup 2000.
Toen wier ik opg`aald voor m`n eerste “skrientest”. Ons tochtege magezijn-kot op ALWANA bleek onderwijl deur de KRO te zijn omgetòòverd tot ‘elverlichte opname-“STUDIO 11”. Dòòze overòòp g`aald, klere n`uit de rekke en maskes oneerbiedeg rondgestrooid. Ik voelde `n donkerròòje kwaaieg`eid dwars deur m`n smienk ene komme. Waar aalde ze `t lef vandaan om zomar aan onze Berregse bulle te komme? “Ouw d`oew tengels tuis!”, docht ik woedend.
Toen kwam die regisseur weer in bééld. Ik moes nóg zo`n skrientest doen, zee t`ie. De cameraman ad “voor de gein” `n maske n`opgezet. Ik kon d`r nie mee lache, bovedien zagde gin verschil. Afèn, de sfeer wier elektries gelaaje, za`k mar zegge. Ik voelde datter ammaal barsjes in m`n smienk schote n`as scheure n`in `n Gronings uske. Iets te joviaal sloeg de regisseur op m`n schouwers en riep: “Wil je de eerste zinnen van je verhaal doen?”
Dus ik stook van wal. Oeme n`ier in`t Krabbegat niks motte n`ebbe van goeiekòòpe glitterbulle, damme n’ier nie “als iemand” gaan, mar enkelt mar “as ons eige”. “Ho, stop!”, riep de regisseur. “Wa doeterop?”, vroog ik, uit m`n konsentrasie én ok uit m`n ‘umeur. “Je pjaat zo raaj, kan je geen Hollands?”. “Dit vejstaat geen mens boven de rivieren!”
Toen ging bij mijn `t licht uit, lezers en ok alle elektrieke stoppe van ALWANA(uit 1966) sloge in ééne keer deur! Ongelòòfelek, op ekzákt `t zellefde mement! Nouw zijn ik nie zo eileg en drink ik liever `n Schrobbelèrke n`as `n slok wijwater, mar nouw ston ik dèèr toch as deur de bliksem getroffe, sprakelòòs en aan de grond genageld. Dì was gin toeval, dì was `n TEKE! Ier wier van BOVEN`AF ingegrepe deur manne n`as Sjef de Graauw, Wim van Vliet en zeker wete: ok deur Nol Leys!
Mee `t snoer tusse de bééne zijn ze van de KRO weer naar Olland vertrokke. `n Ervaring rijker…en wij twee flesse Schrobbelèr erremer.
