• Berregs
  • NL
Dees pagina is nie beschikbaar in 't Nederlands

Kop op

Mè d`Asselewoensdag ruime me de boel op. In éél Berrege draaie wasmesjienes op volle toere en ange de waslijne vol wasverzachtende omstandeg`ede. Ok op de Mart wor geruimd. Dèèr lijdt de Peperbus gezichsverlies en legge natte verrekesblaze nog lekker wa naar te stinke n`in de goot. Kefettie en kiepevere blijve ardnekkeg plakke as `n dweil rond twee uur `s nachs in `t kefee. En ok alle kopkes zijn verdwene n`uit de rame van `t Stad`uis. Féést verbij, weer `n jarke wachte.


Zo`n berreg kopkes zonder inzittende is dan best wel aandoenlek. Nog éél evekes magge ze rondkijke in `t ouwe Stad`uis, mar sebiet kom `t Gemééntewagetje wasse wegbrengt naar `n opvangplek voor leutkoppe zonder lijf.
Tusse n`al die koppe is t`r ééntje die mijn wel aansprikt: ééne mee `n bietje schééf boerepetje op z`n poliejester arses. Beneeje oor ik de ruimploeg binnekomme, dus zet ik rap da boerekopke n`op.


`n Koppedrager leeft in z`n eige wereldje. Bééld kom mar mè mondjesmaat binne want ge kekt tusse n`oew tande deur en geluide gaan op eige wijze rondzinge. Nie te beschrijve geluide van onder water en wijd weg. `t Zijn meer echo`s die zijn blijve n`ange en feitelek nie weg wille waaie.


Ik kijk mettie boeregaperkop op naar buite, naar `n verlate Mart waar enkelt lossende vrachtoto`s loeie in plek van daverende dweilbendjes. Waar veegwages achtelòòs `t geluid overstemme van `n vol vak mè kleine jong. Is da écht nog mar twee dage geleeje?


Deur m`n linkse òòg zien ik de Peperbus weer blindemanneke worre en spakelòòs voor weer `n vol jaar.
En dan vlieg t`r `n virke n`in m`n òòg. Zo`n klein vienijneg kiepeplumke recht vanonder `n kiepekont vandaan. En zo zitte d`r nóg achtduzend in die gaperkop die inéés `n nieskop wor a`k `t nie mir ken ouwe. “AATSJOE!!!”, klink `t deur de Witte Zaal waar de donkerròòje vloerbedekking nét gestofzuigd is. `n Wollek witte donspluuskes barst naar buite deur òòge, mond en ore van m`n kop. G`et gin idee oe ard zo`n nies klinkt binnenin zo`n leut-òòfd.
D`Asselewoensdagse werkelijk`eid komt ard binne as zo`n Gemééntewerreker ard`andeg die kop van mijn kop trekt en zegt: “`t Is nouw genogt gewist éé, kul” “Goed is goed”. En dèèr ga m`n kop vol naargallemende erinneringe aan `n verbij gevloge Vastenavend.


A`k naar beneeje gaan, kom nét de werrekster die antieke trap opgezeuld mee `n loeizware stofzuiger en `n kwaai gezicht as `n donderwollek bove n`t Scheld. En ik schiet dèèr schielek lengst naar beneeje, mee `n vuurrròòie kop.